نثر طوبی

✅ #نهج_البلاغه

📚متن و ترجمه‌ی بخش مرور شده از نامه ۳۱ (جلسه ۸)

🔹یا بُنَی إِنِّی قَدْ أَنْبَأْتُک عَنِ الدُّنْیا وَ حَالِهَا وَ زَوَالِهَا وَ انْتِقَالِهَا
🔸ای پسرکم همانا من به تحقیق آگاه کردم تو را از دنیا و حالش و از بین رفتنش و منتقل شدنش

🔹و أَنْبَأْتُک عَنِ الْآخِرَةِ وَ مَا أُعِدَّ لِأَهْلِهَا فِیهَا، وَ ضَرَبْتُ لَک فِیهِمَا الْأَمْثَالَ لِتَعْتَبِرَ بِهَا وَ تَحْذُوَ عَلَیهَا.
🔸و آگاه کردم تو را از آخرت و آنچه آماده شده است برای اهلش در آن، و زدم ببرای تو درباره آن دو مثال‌هایی را برای اینکه عبرت بگیری به آن (مثال‌ها) و گام برداری بر (اساس) آن (مثال‌ها)

🔹إنَّمَا مَثَلُ مَنْ خَبَرَ الدُّنْیا کمَثَلِ قَوْمٍ سَفْرٍ نَبَا بِهِمْ مَنْزِلٌ جَدِیبٌ،
🔸همانا مَثَل کسانی که آزمودند دنیا را فقط مانند مَثَل گروهی مسافری است که ناخوشایند بود نسبت به ایشان منزلی قحطی زده

🔹فأَمُّوا مَنْزِلًا خَصِیباً وَ جَنَاباً مَرِیعاً،
🔸پس قصد کردند منزلی سرسبز و منطقه‌ای خوش آب و هوا را

🔹فاحْتَمَلُوا وَعْثَاءَ الطَّرِیقِ وَ فِرَاقَ الصَّدِیقِ وَ خُشُونَةَ السَّفَرِ وَ جُشُوبَةَ المَطْعَمِ
🔸پس تحمل کردند مشقت‌های راه و دوری دوست و سختی سفر و ناگواری غذا را

🔹لیأْتُوا سَعَةَ دَارِهِمْ وَ مَنْزِلَ قَرَارِهِمْ،
🔸برای اینکه برسند فراخی سرایشان و جایگاه آرامش‌شان را

🔹فلَیسَ یجِدُونَ لِشَیءٍ مِنْ ذَلِک أَلَماً وَ لَا یرَوْنَ نَفَقَةً فِیهِ مَغْرَماً،
🔸پس نمی‌یابند برای هیچ چیزی از آن هیچ دردی را و نمی‌بینند هزینه‌‌ای در آن (راه) را ، ضرری.

🔹و لَا شَیءَ أَحَبُّ إِلَیهِمْ مِمَّا قَرَّبَهُمْ مِنْ مَنْزِلِهِمْ وَ أَدْنَاهُمْ [إِلَى] مِنْ مَحَلَّتِهِمْ.
🔸و نیست هیچ چیزی دوست داشتنی‌تر نزدشان از آنچه نزدیک کند ایشان را به منزلگاه‌شان و نزدیک کند ایشان را از محل (الان) شان.

🔹و مَثَلُ مَنِ اغْتَرَّ بِهَا کمَثَلِ قَوْمٍ کانُوا بِمَنْزِلٍ خَصِیبٍ، فَنَبَا بِهِمْ إِلَى مَنْزِلٍ جَدِیبٍ،
🔸و مَثَل کسانی که فریب خوردند به آن، مانند مَثَل گروهی است که بودند در منزلی سرسبز پس ناخوشایند بود ایشان را رفتن به سوی جایگاهی قطحی زده

🔹فلَیسَ شَیءٌ أَکرَهَ إِلَیهِمْ وَ لَا أَفْظَعَ عِنْدَهُمْ مِنْ مُفَارَقَةِ مَا کانُوا فِیهِ إِلَى مَا یهْجُمُونَ عَلَیهِ وَ یصِیرُونَ إِلَیه.
🔸پس نیست چیزی ناخوشایندتر نزد ایشان و نیست سخت‌تر نزدشان، از جداییِ آنچه بودند در آن به‌سوی آنچه ناگهانی وارد می‌شوند بر آن و منتقل می‌شوند به سویش.

🔹یا بُنَی اجْعَلْ نَفْسَک مِیزَاناً فِیمَا بَینَک وَ بَینَ غَیرِک
🔸ای پسرکم قرار بده خودت را وسیله سنجش در مورد آنچه بین خودت و بین غیر خودت است.

🔹فأَحْبِبْ لِغَیرِک مَا تُحِبُّ لِنَفْسِک وَ اکرَهْ لَهُ مَا تَکرَهُ لَهَا
🔸پس دوست بدار برای غیر خودت آن‌چه دوست داری برای خودت و ناپسند بدان برای او (غیر خودت) آنچه ناپسند می‌دانی برایش (نفست)

🔹و لَا تَظْلِمْ کمَا لَا تُحِبُّ أَنْ تُظْلَمَ، وَ أَحْسِنْ کمَا تُحِبُّ أَنْ یحْسَنَ إِلَیک،
🔸و ستم نکن همانطور که دوست نداری که ستم شوی و نیکی کن همانطور که دوست داری که احسان شود به سویت.

🔹و اسْتَقْبِحْ مِنْ نَفْسِک مَا تَسْتَقْبِحُهُ مِنْ غَیرِک، وَ ارْضَ مِنَ النَّاسِ بِمَا تَرْضَاهُ لَهُمْ مِنْ نَفْسِک،
🔸و زشت بشمار نسبت به خودت آنچه را زشتی می‌شماری آن را نسبت به غیر خودت. و راضی باش از مردم به آنچه که راضی می‌شوی آن را برای ایشان از خودت.

🔹و لَا تَقُلْ مَا لَا تَعْلَمُ وَ إِنْ قَلَّ مَا تَعْلَمُ وَ لَا تَقُلْ مَا لَا تُحِبُّ أَنْ یقَالَ لَک.
🔸و نگو چیزی را که نمی‌دانی و اگرچه که اندک باشد آنچه می‌دانی. و نگو چیزی را که دوست نداری گفته بشود برایت.

🔹 و اعْلَمْ أَنَّ الْإِعْجَابَ ضِدُّ الصَّوَابِ وَ آفَةُ الْأَلْبَابِ
🔸 و بدان که خودپسندی مخالف راه صحیح است و آفت خردها است.

🔹فاسْعَ فِی کدْحِک وَ لَا تَکنْ خَازِناً لِغَیرِک،
🔸پس تلاش کن کوشا بودنت و نباش خزانه دار برای غیر خودت

🔹و إِذَا أَنْتَ هُدِیتَ لِقَصْدِک فَکنْ أَخْشَعَ مَا تَکونُ لِرَبِّک.
🔸و زمانیکه تو هدایت شدی به راه میانه‌آت پس باش فروتن‌ترینِ آنچه می‌باشی برای پروردگارت

🔹و اعْلَمْ أَنَّ أَمَامَک طَرِیقاً ذَا مَسَافَةٍ بَعِیدَةٍ وَ مَشَقَّةٍ شَدِیدَةٍ،
🔸و بدان که روبرویت راهی است دارای مسافت طولانی و سختی شدید

🔹و أَنَّهُ لَا غِنَى بِک فِیهِ عَنْ حُسْنِ الِارْتِیادِ وَ قَدْرِ بَلَاغِک مِنَ الزَّادِ مَعَ خِفَّةِ الظَّهْرِ،
🔸و همانا شأن چنین است که نیست هیچ بی‌نیازی‌ای نسبت به تو در آن از نیک حرکت کردن، و به‌اندازه‌ی رسیدن بودنِ توشه‌ات با وجود سبکبار بودن.